Oh, wat mis ik mijn vriendinnen. Al die koffie verkeerd en heerlijke broodjes die ik met hen deelde. En wat later op de dag de rosé, sigaretjes. En nog later de sterke drank en dito verhalen. Soms een jointje en heel soms een andere lekkernij.Wat mis ik het lachen om dezelfde grapjes, het klagen over onze mannen of het gebrek daaraan. Het gedeelde verleden of de hoop op een gezamenlijke toekomst. De eerste gespreken over onze kinderen of het verlangen daarnaar.
Mijn ‘nieuwe’ vriendinnen maken mij bewust van de waarde van mijn ‘oude’. Een onbegrepen grap. Een onjuist geïnterpreteerde glimlach. Toch probeer ik het, heel voorzichtig opnieuw.
Heb al een paar keer koffie gedronken. Biertjes achterover geslagen, sigaretjes gerookt. Tot in de late uren sterke verhalen verteld, witte wijn en gin-tonics gedronken. Ik had zelfs een kater.
En toch mis ik mijn vriendinnen, omdat het anders was. Omdat ik niet ben geëindigd in de San Francisco of dronken op de vloer van de Korsakov. Of in de Diepte. Of gewoon in mijn eigen bed.
Foto: Esther de Jong
1 opmerking:
Jij sterke mooie lieve vrouw,
je schrijft met meer dan alleen je ambitie tegenwoordig en dat siert je enorm....Ik vond je al een geweldige schrijver, en het moederschap staat je goed, so no worries for the future, je hebt het Nu Essie!
Hou je haaks daar en kick ass in dat woelige vaderland van me,
Tamar
Een reactie posten