Om ons huis staat een hek. Ik moet op mijn tenen staan om erover heen te kijken. Finn heeft een paar gaten in het hek ontdekt, waardoor hij naar ‘buiten’ kan kijken. En dat doet hij. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Tot groot plezier van iedereen die langs loopt en van de ojekmannen.Naast ons huis is namelijk een ojekverzamelplaats. Zo’n drie mannen zitten daar de hele dag met hun brommers te wachten op klanten. Ze roken, kletsen en spelen met Finn. Als daar ook maar even de kans toe krijgen.
Zodra Finn bij het hek staat, zit er dus iemand op zijn hurken tegen hem aan te kletsen. Geen probleem, handig zelfs. Kan ik even iets anders doen in huis. Toch?
Totdat Finn in een keer niet meer op zijn plekje staat. Het is een uur of half zes en het begint te schemeren. Ik loop door het hek de straat op. Kijk naar links en naar rechts. Geen Finn. Op naar de ojekplek. In mijn peuter-Indonesisch vraag ik waar Finn is. Op de brommer weg, naar de markt om een hapje te eten, begrijp ik. De markt is tien minuten rijden. In staat van paniek rook ik een sigaretje met de ojekmannen.
“Relax, ibu,” durft een van hen te zeggen. Ik kijk hem niet zo relaxt aan. Hij lacht. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd. Beelden van brommerongelukken en ontvoeringen spelen zich af in mijn hoofd. Wat moet ik doen? Ik kan ook naar markt, maar ja stel dat Finn dan terug komt en dat ik er dan niet ben.
Het lijkt alsof mijn keel wordt dicht geknepen. Ik word een beetje duizelig van mijn hartkloppingen. Het zweet loopt voelbaar over mijn rug. De moskee roept op voor het avondgebed. Het is bijna donker. Nog een sigaretje. De ojekmannen vinden het grappig dat ik rook. Ik niet. Ik wil Finn.
En dan, als ik het bijna niet meer hou, komt hij om de hoek gescheurd. Voorop bij de ojekman. Stralende glimlach van oor tot oor. De brommer stopt. Ik loop naar hem toe en sluit mijn verloren zoon in mijn armen. Finn begint keihard te krijsen. Hij houdt pas op wanneer ik hem terug geef aan de ojekman. “Toet toet,” roept Finn. Blijkbaar heeft hij mij niet zo erg gemist in het afgelopen half uur.
Ojek: brommertaxi
Ibu: mevrouw
Foto: Esther de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten