Mijn zoontje heet Finn. Finn is drie maanden en krijgt borstvoeding. Dat is namelijk goed voor Finn. In borstvoeding zitten immers alle voedingstoffen die hij nodig heeft, het is goed voor de opbouw van het immuunsysteem en het is ook nog eens makkelijk, ik heb namelijk altijd zijn eten bij mij. En daar zit nou net het probleem; ik voel mij een cateringbedrijf met slecht betaalde werknemers die ook nog eens te veel overuren moeten maken en tot overmaat van ramp altijd nachtdiensten draaien. Mijn borsten willen namelijk niet worden afgekolfd en Finn begint te huilen zodra hij een druppel poedermelk binnen krijgt.
Maar iedereen blijft vertederd kijken wanneer Finn de borst krijgt, alsof die enorme wallen onder mijn ogen niet bestaan. Alsof mijn partner ’s nachts niet gefrustreerd naast mij ligt, omdat het hormoon wat ik gratis cadeau heb gekregen bij de borstvoeding ervoor zorgt dat mijn libido is gedaald tot onder het nulpunt. Alsof ik na die helse bevalling geen zin had in een enorme borrel...
Geen slaap, geen seks en geen drank: lang leve borstvoeding!
Foto: Peter Dejong
